Laatste dag

Vanmorgen voor het eerst in 7 weken uitgeslapen, heel gek niet fietsen of lopen.

We zijn nu toch even de kathedraal ingegaan, er was een kerkdienst, het was helemaal vol. Veel mensen tonen hun emoties na zo'n tocht, veel rugzakken overal vandaan.

We hebben het afgemaakt, het is nog steeds niet te bevatten. Ook het meeleven van familie en vrienden heeft ons gesterkt om door te gaan.

We vertrekken morgen, het is mooi geweest !

De kathedraal

We kwamen net op tijd binnen om het einde van de mis bij te wonen






Na de mis geven alle mensen elkaar een hand

Santiago de Compostella

29-5-2011
Negen en veertigste dag( 5e loopdag)

We zijn toch doorgegaan naar Santiago op aandringen van onze medelopers. Het was rustig op de weg, omdat iedereen voor 12 uur binnen wilde zijn, vanwege de dienst in de kathedraal. We hebben gelopen, we zijn strompelend binnen gekomen, we hebben het gehaald. We zijn blij, gelukkig en trots dat we door gezet hebben. We hebben de afgelopen precies 7 weken "af gezien" en vaak door gedouwd, maar we zijn er gekomen. Martine was onze grote steun en toe verlaat , die schreef net op de juiste momenten dat we niet moesten zeuren. En natuurlijk onze liefste mannen, die apetrots zijn.

Onderweg

 


 

Nog 15 km... en nog 13,5 km...

 


 

We hebben zelfs twee "diploma's"gekregen, een voor het fietsen, en een voor het lopen!! We hebben een geweldig hotel geboekt midden in de stad, vlak bij bij de kathedraal. Afgelopen nacht weer een klokje rond geslapen. Rita heeft na 3 glazen wijn gisteren de reis terug geboekt, met haar iPod. We vertekken de 31e en komen de volgende dag aan. We moeten nog uitzoeken hoe dat zit, waarschijnlijk via de "noordpool"! Iemand dacht ook al dat het een busreis zou zijn. Goedkoop was het, dat wel!!

Rita heeft haar schoenen net weggegooid, daar was niet meer op te lopen. Zo onder de douche en lekker aan de wijn!

Spreekt voor zich

Aankomst met onze namen. We hebben onze namen gegraveerd.

Trots.

 


 

In de kokers de diploma's

In de buurt van het gebouw waar de diploma 's worden verstrekt

Onze afgedankte (niet echte bergschoenen!)

Aan de sangria

Santa Irene

28-5-2011
Acht en veertigste dag ( 4e loopdag)

Gisterenavond hebben we niet eens meer gegeten, zo moe waren we. We hebben bijna een klokje rond geslapen. Zowaar vanmorgen ontbijt en en om 6.30u weer in de benen. De tweede en derde dag waren zo zwaar, omdat de spierpijn zo heftig was. Vanmorgen ging het soepeler, dus we zullen nu het ergste gehad hebben. We zien zoveel mensen mank lopen, voornamelijk door grote blaren, dat wij eigenlijk niets te klagen hebben.

We hebben er vandaag 22 km op zitten, nog 20 te gaan. We doen er nog twee dagen over, omdat het beter is niet op zondag in Santiago aan te komen, omdat er dan een dienst in de kathedraal is, die de "echte pelgrims" willen meemaken. Dan is het erg druk, die tip hebben wij gekregen. We slapen nu in een hotel in Santa Irene, 150 m van de camino af, iedereen had al in een albergue besproken, omdat ze op zondag aan willen komen, dus we waren al lang blij dat we nog een lekker hotel hebben.

Een van de vele stops.

Onderweg komen we nu steeds stenen camino aanwijzingen, met het aantal kilometers te gaan , zie foto's. We ontmoeten zulke leuke mensen, dat het lopen min of meer een plezier is, we hebben er weer 8 uur op zitten.







Ribadiso

27-5-2011
Zeven en veertigste dag( 3e loopdag)

Gisterenavond weer vroeg erin. We zouden om 6 uur ontbijt krijgen. Maar om 6.15 u nog steeds geen leven in de brouwerij, dus weer met een nuchtere maag op weg. We zorgen voortaan dat we toch zelf wat te eten hebben!! Gelukkig na een uur een albergue waar we mochten aanschuiven, dan voel je je meteen veel beter. Overal herken je weer de mensen met wie je samen oploopt.

Vandaag hebben we 9 uur gelopen, doordat je met veel mensen praat, gaat de tijd snel voorbij. We hebben behoorlijke spierpijn, maar als we dan mensen zien met opengeknipte sokken en slippers aan, vanwege de blaren, zijn we dik tevreden, dat we daar geen last van hebben. De route was zwaar vandaag, vooral de keipaden. We zijn in Ribadiso aangekomen. We hebben besloten er nu nog 3 dagen over te doen, dan komen we een beetje uitgerust in Santiago aan.

Na plm 3 km (1 uur lopen) ons ontbijt om plm 7 uur vanmorgen

Dit zijn regelmatig onze looppaden

Eugenie met een Canadese

mede pelgrim met schone maar nog niet droge was

Palas de Rei

26-5-2011
Zes en veertigste dag (2e loopdag)

Net toen wij gisteren aangekomen waren in onze albergue, barstte het onweer met fikse regenbuien los. We sliepen in een "box" dwz een grote zaal met allemaal schotjes met gordijntjes ervoor. We boften dat we in een "box" voor 3 personen mochten slapen, die derde is nooit gekomen, dus we hadden het rijk alleen. Heel gezellig met heerlijke wijn gegeten!
Om half acht lagen we erin, bekaf na de zware dag.

Vanmorgen om 6 uur vielen we zo' n beetje kreupel ons bed uit. We dachten dat we konden ontbijten, Maar ales was dicht, dat hadden we de avond tevoren moeten kopen. Op onze nuchtere maag lopen maar, het duurde nog twee en een half uur voordat we koffie en een broodje konden krijgen. Toen werden we ook weer helemaal vrolijk. En toen onze benen weer de gang hadden ging het prima. Het is doorzetten, maar dat waren we al gewend na de fietstocht van 2200km. De paden waarop we lopen zijn meestal kiezelstenen en steeds berg op berg af. We hadden vandaag prima weer om te lopen, een trui aan, de hele dag dreigende regen, maar geen druppel gevallen. En je loopt met zijn allen, zo apart hoe iedereen elkaar aanmoedigt. Er loopt zelfs een man met een ezel mee, een schat van een beestje, die de bagage van zijn baas draagt. Die hadden we gisteren ook al gezien.

Na 8 uur lopen zijn we aangekomen in Palas de Rei, in een hostal aan de camino. Weer ons eigen gedoetje met badkamer, straks weer een lekker wijntje. We ziin optimistisch, we gaan het halen. Een geweldige ervaring om dit te mogen meemaken.

Portomarin

25-5-2012
Vijf en veertigste dag (eerste loopdag)

Vanmorgen dus vroeg op en vroeg op pad. Dat was wel wat voorbarig , want we konden de "camino" niet vinden, dus we moesten toch op andere pelgrims wachten. Het was voor ons tenslotte de eerste dag. Maar daarna ging het van een leien dakje wat de weg vinden bereft. We zijn net aangekomen in Portomarin na negen uur lopen en af en toe rustpauze. Onze fietsschoenen functioneren nu als wandelschoenen, en dat gaat goed. We zijn blaarlloos aangekomen. We zien weer heel andere mensen dan op de fiets.

 
 
 
 
 

We ontmoetten vandaag de twee Spanjaarden, die in Rabanal voor ons zo lief waren om een taxi te regelen naar Ponferrada. Zij gingen het laatste stuk ook lopen ipv fietsen, hadden ze tevoren geregeld. Toen ze ons zagen werden we gezoend en geknuffeld, omdat we doorgingen.

Het was veel stijgen en dalen, en lopen is anders dan fietsen. Maar al was het pittig, we hebben genoten van de natuur en de hele leuke mensen die we tegen kwamen.

We slapen weer in een alberge, we konden gelukkig kiezen, een kamer van drie, we hebben het nog niet gezien. We waren eerst aan een heerlijke witte wijn toe. We gaan zo douchen en lekker eten.

Een jonge Spanjaard in gesprek met senior van het dorp. Deze man gaf zijn emailadres voor het opsturen van deze foto. We zagen hem weer tijdens een tussenstop

Uitzicht vanuit onze Albergue (foto rechts) - links boven kwamen we naar beneden, de lange trap begint bij het einde van de rechte weg waar ik Eugenie fotografeerde. Het was een geweldige ervaring met bijzondere mensen onderweg.

 
 
 
 
 


Santiago de Compostella

24-5-2011

Om 18 u vertrokken uit Ponverrada naar Orense in een super de luxe trein. De fietsen konden zo naar binnen rijden. Langs een prachtig gebied, en langs de Rio Sil. In Orense overstappen naar Santiago in een trein uit het jaar stillekens. Eerst moest de bagage van de fietsen af en die fietsen moesten langs de passagiers helemaal achter in de trein. Een galante Spanjaard hielp ons, want het was een gemanoeuvreer van jewelste. Straks moet alles er weer uit!!! De reis duurt bij elkaar 5 uur, dan nog een hotel zoeken. Morgen proberen we alles te regelen, we zijn allebei ogelucht dat we deze beslissing genomen hebben.

 
 

 

 

 
 

 

 


Om 23u in Santiago aangekomen. Om het station uit te komen moesten we onder een slagboom door, ik dacht slim te zijn om vlak achter een auto aan te rijden. Maar die boom viel als een klap naar beneden meteen toen de auto eronder door was. Maar de " union "viel de klap op met het fietstasje voor, fiets niets mis mee, maar de paal lag als een lucifer op de grond, door midden. We hebben een hotel gevonden, vlak bij het station. Voor de laatste keer onze fiets in de garage gezet en toen naar de 6e verdieping.

Het is nu 11uur 's morgens. We hebben alles "herpakt", nog een klein rugzakje over. We hebben het hotel al verlaten en onze fietsen en bagage naar een bedrijf gebracht, die zorgt dat alles in Nederland komt. Vanavond nemen we een taxi naar Sarria, om vandaar morgen met de eind pelgrimage te beginnen. Dat is de officiële pelgrimsroute, die mensen van over de hele wereld maken. We kijken ook nog even hoe we terug naar Nederland zullen gaan. Santiago bekijken we echt als we het lopen achter de rug hebben.

We hebben de route en stempelboekjes bij de kathedraal al geregeld. Er is ons precies uitgelegd hoe te lopen, en aangeraden wat de gangbare afstanden van plaats naar plaats zijn per dag. We zijn ook al bij een reisbureau geweest, we denken woensdag of donderdag volgende week terug in Amsterdam te zijn.

Klaar voor de start van morgen!

We zouden eerst de bus nemen naar Sarria, maar die ging alleen om 18 u en zou er 4 uur over doen. Omdat we gisteren ook al zo lang en laat reisden, hebben we een taxi genomen en zijn hier nu al aangekomen. We zitten nu zo,n 60 km af van onze gestrande plaats. Maar als wandelaars mag dat!! Morgen onze eerst wandeldag, we proberen om 6 uur te gaan lopen.

Met de taxi naar Sarria

Als echte pelgrims naar Santiago

We zitten nu aan de koffie met een Spanjaard tegenover het station. Hij heeft ons overgehaald om de rest te gaan lopen en dat doen we. Vanavond naar Santiago om de fietsen weg te brengen om naar Nederland te vervoeren, daarna terug met de trein, morgen of overmorgen. Dan lopen we als echte pelgrims naar Santiago. Geweldig dat we het zo af kunnen maken. We zijn hier nu, we hebben er zin in

Proost op ons laatste besluit

We moesten 6 uur wachten op de trein. Dit deden we in een cafeetje met wifi tegenover het station. S'middags kwamen hier de 80 jarigen kaarten, dat ging er fel aan toe. Vooral de man met het rode truitje en pet op wist het altijd beter, ging behoorlijk te keer. We kregen intussen van alles toegestopt door de caféhoudster.