Ponferrada

22-5-2011
Twee en veertigste dag

De binnenband, die de dealer als reserveband had meegegeven (hij had er haar zelfs 2 van verkocht) was een bandje voor een sportfiets. Te groot dus, te lang en te smal. Hij zit er omheen , maar klopt voor geen meter, dus alleen een fietsenmaker kan dit doen, nieuwe binnen en buitenband.

Het is nu 7 uur 's morgens. Van de 24 mensen liggen er nog 5 te slapen, waaronder Rita. Ik zie dat ze verkast is naar een ander bed, boven nu. Toen wij aankwamen gisteren waren er nog 3 onderbedden leeg, we lagen ieder in een andere hoek van de zaal. Ik begrijp nu dat de onderbedden overbleven, de ruimte ertussen is zo klein, je kan je knieën niet eens buigen. Ik ben inmiddels ook naar een bovenbed vertrokken van iemand die net vertrokken is.

Gisterenavond hebben we wijn gehaald, voor het eten hadden we samen een fles op. Toen uit eten, we kwamen 22.15 terug. Iedereen sliep al, dus in pikkedonker, met een spaanse slaaptablet gaan slapen. Om 4 uur werd ik wakker van iemand die luidop droomde in het Duits.dan hoor je ook van alle kanten gesnurk. Rita kwam tussendoor haar iPod uitzetten, omdat die automatisch elke dag als wekker fungeert, met als geluid gekwaak van eenden. En dat om 6 uur

Een voor een vertrekken de wandelaars, hun rugzak op. Allerlei nationaliteiten door elkaar. Bijna allemaal solisten, velen uit overtuiging, heel bijzonder. We zijn nu nog de enig overgeblevenen. Om 10 uur worden we opgehaald. Ik ga nu koffie zetten, en we proberen ontbijt te regelen.

We zijn met onze fietsen en bagage aangekomen met een grote taxi in Ponferrada. We hadden de keus òf 25km terug òf 30 km verder, we hebben voor het laatste gekozen. Tussen deze plaatsen geen fietsenmaker. We hebben nu de berg gemist, maar daar hebben we vrede mee. Misschien hebben we wel een engelbewaarder gehad. Want het was heftig, veel lopende fietsers. Het is nu nog 230km, met heel wat bergen in het verschiet.

Een steentje uit Nederland neergelegd

'lege' fietsen, ze staan klaar voor de taxi van Rabanal naar Ponferrada. Ik geloof zeker dat dat goed is geweest, ik denk eerlijk gezegd dat ik het niet gehaald zou hebben(Rita):-) deze berg= de Cruz de ferro klim van 1150 naar 1500 tot 10% !! Met mijn bagage is de Koga niet een berg omhoog te duwen door mij, van 9% of meer. Wij overwegen om deze mee te geven aan een particulier die meer bagage vooruitbrengt (dit zagen we tenminste in Rabanal).

afscheid van de Rufugio in Rabanal en de beheerder die mij en mijn fiets ophaalde 3 km terug op de weg.

onderweg in de taxi kwamen wij dit tafereel tegen